Ściany murowane stanowią jeden z najważniejszych elementów  we wszystkich typach obiektów. Z uwagi na funkcję konstrukcyjną możemy je podzielić na elementy nienośne obciążone ciężarem własnym lub obciążeniem prostopadłym do płaszczyzny muru. Do tej grupy należy zaliczyć bardzo popularne w ostatnich latach ściany wypełniające konstrukcje szkieletowe. Drugą grupę stanowią ściany nośne, które przekazują obciążenia od ciężaru własnego oraz dachu i stropu bezpośrednio lub pośrednio na fundamenty. Ściany nośne mogą być poddane dodatkowo obciążeniom prostopadłym do ich płaszczyzny oraz siłom ścinającym. Ściany murowane charakteryzują się wysoką wytrzymałością na ściskanie, ale ich wytrzymałość na rozciąganie jest ograniczona.  Dlatego dość powszechnym zjawiskiem, które im  towarzyszy  są  pęknięcia i zarysowania. Szczególnie dotyczy to ścian wewnętrznych oraz zewnętrznych osłonowych opartych bezpośrednio na stropach lub ryglach ram żelbetowych (ściany wypełniające budynków o konstrukcji szkieletowej). Zarysowania ścian murowanych pojawiają się też często w pewnych, szczególnych miejscach, gdzie dochodzi do tzw. koncentracji naprężeń. Dlatego rysy występują w obszarach zmiany geometrii konstrukcji: w okolicy otworów okiennych i drzwiowych (w strefie nad i pod otworem koncentracja naprężeń jest inna niż tam, gdzie mur ma pełną wysokość ), w miejscach zmiany grubości muru oraz w okolicy połączenia prostopadłych ścian, obciążonych nierównomiernie.

System łączników umożliwia w prosty i szybki sposób połączenie murowanych ścian wypełniających z elementami konstrukcji budynku (żelbetowej, stalowej). Rodzaj zastosowanego łącznika zależy od przyjętego schematu podparcia ściany. Wszystkie łączniki wykonywane są ze stali ocynkowanej lub nierdzewnej.