Zalety stosowania tynku silikonowego na fasadach z izolacją z wełny mineralnej.

W nowoczesnym budownictwie występują coraz wyższe wymagania cieplno-wilgotnościowe dla przegród zewnętrznych. Dobór warstwy wykończeniowej fasady powinien przez to bazować nie tylko na estetyce, ale też stabilności i trwałości parametrów całego układu. W przypadku ociepleń bazujących na wełnie mineralnej, istotne znaczenie ma zachowanie drożności dyfuzyjnej oraz wytrzymałości na obciążenia klimatyczne i cykliczne zawilgocenia. Wymagania te świetnie spełniają tynki silikonowe, których struktura gwarantuje wysoką paroprzepuszczalność i ograniczone wnikanie wody opadowej. 

Dyfuzja pary wodnej i bilans wilgotnościowy

W systemach z płytami z włókien mineralnych, transport pary wodnej opiera się na różnicy ciśnień cząstkowych. Na opór dyfuzyjny całej przegrody wpływa szczególnie warstwa zaprawy. Tynk silikonowy tworzy strukturę o niskim współczynniku tarcia, dzięki czemu utrzymuje kierunkową dyfuzję na zewnątrz i jednocześnie zapewnia barierę przed ciekłą wodą. Wilgoć użytkowa i technologiczna może dzięki temu skutecznie opuszczać warstwę izolacji, nie kumulując się w strefie kontaktu z wełną mineralną. W praktyce wiąże się to z niższymi wartościami ryzyka kondensacji, a także bardziej stabilnym współczynnika przewodzenia ciepła w okresach przejściowych o sporej amplitudzie dobowej temperatur. 

Odporność na zanieczyszczenia  

Ze względu na strukturę sieci polimerowych, tynki silikonowe cechują się wysokim kątem zwilżania oraz skutecznie ograniczają adhezję do powierzchni. Mechanizm ten gwarantuje szybkie odparowanie filmu wodnego, co skraca okresy krytycznej wilgotności oraz ogranicza rozwój glonów czy grzybów. Z uwagi na zmniejszoną retencję wilgoci, obniżeniu ulegają też naprężenia mrozowe w sezonie zimowym. W rezultacie ryzyk mikrorys i łuszczenia jest znacząco zminimalizowane. W obszarach o wysokim zanieczyszczeniu komunikacyjnym, właściwości samoczyszczące tynku zmniejszają degradację optyczną fasady oraz ograniczają częstotliwość zabiegów renowacyjnych. Jeżeli niezbędna jest poprawa odporności na UV czy wyrównanie tonalne elewacji, dobrym rozwiązaniem może być kompatybilna powłoka nawierzchniowa. Idealnie sprawdzi się chociażby farba elewacyjna BOLIX, która znajduje zastosowanie na różnych podłożach - włącznie z tynkami cienkowarstwowymi, płytami włóknisto-cementowymi czy nawet murami nieotynkowanymi. 

Kompatybilność z podłożem mineralnym i warstwą zbrojącą

W przypadku fasad z izolacją z wełny mineralnej, bardzo istotne są odpowiednie parametry adhezyjne i sprężystość wyprawy cienkowarstwowej. Ze względu na zawartość mineralnego wypełniacza i plastyfikatorów, tynki silikonowe zapewniają optymalny kompromis pomiędzy sztywnością a elastycznością. Ich zastosowanie gwarantuje efektywną absorpcję odkształceń termicznych, niwelują zarazem przenoszenie naprężeń na siatkę z włókna szklanego. W przypadku zachowania właściwej grubości warstwy zbrojącej, zmniejszeniu ulega też ryzyko utraty spoistości łączeń pod wpływem oddziaływania wiatru. Tynk o stabilnej lepkości pozwala na bardziej równomierne rozłożenie kruszywa i daje powtarzalną fakturę, dzięki czemu ogranicza prawdopodobieństwo powstawania mikroszczelin i degradacji powłoki w wyniku cyklicznych obciążeń. 

Eksploatacja w różnych warunkach środowiskowych

Elewacje budynków są narażone na nierównomierne obciążenie wilgocią i promieniowaniem UV, zależne głównie od ekspozycji, lokalizacji czy geometrii detali. Tynk silikonowe skutecznie stabilizuje pracę układu w obszarach podwyższonego ryzyka, takich jak cokoły nad poziomem gruntu, ościeża czy fragmenty sąsiadujące z krawędziami dachów. Niska kapilarność powłoki zmniejsza zarazem migrację soli rozpuszczalnych na powierzchnię, co może ograniczyć wykwity czy niepożądane krystalizację. W połączeniu z właściwie dobranym gruntem podkładowym, rozwiązanie to pozwala na utrzymanie ciągłości właściwości hydrofobowych w całej strefie przypowierzchniowej. Istotną zaletą jest brak utraty przepuszczalności pary wodnej, ponieważ obniża to ryzyko przedwczesnej degradacji elewacji. 

Integracja z innymi materiałami

Wyprawa silikonowa powinna być dobierana z myślą o integracji innych rozwiązań materiałowych w budynku. Obiekty wymagające zapewnienia dobrego komfortu akustycznego często wyposażane są w sufity o podwyższonej chłonności dźwięku. Do ich wykonania mogą posłużyć chociażby płyty ROCKFON, które stabilizują środowisko wewnętrzne. Wełna mineralna (https://sklep-kowalczyk.pl/budownictwo-inwestycyjne/docieplenia-i-elewacje/welna-mineralna.html)w połączeniu z tynkiem silikonowym wymaga też odpowiedniej koordynacji łączenia detali z obróbkami blacharskimi, dylatacjami czy systemami mocowań. W ten sposób można zachować ciągłość izolacyjną, a zarazem efektywnie odprowadzać wodę z newralgicznych miejsc. Nie bez znaczenia pozostaje też kompatybilność chemiczna poszczególnych warstw, łącznie z zastosowanymi zaprawami klejowo-szpachlowymi czy gruntami pozostającymi w kontakcie z włóknistym rdzeniem izolacji. Nie tylko zapobiega to degradacji spoiwa, ale też sprzyja utrzymywaniu odpowiednich parametrów cieplnych fasady.